düzelttim.
auto yada int demek optimizasyon anlamında bir şey değiştirir mi emin değilim, değer zaten initilize edilirken alacağı değere göre compiler int olarak tanımlar, runtime da birebir aynı şey olur
Sana şöyle açıklayayım diyelim benim evime 3 arkadaşım gelecek ve ben anneme gidip diyorum ki anne benim 3 arkadaşım gelecek ve bunlar toplamda 3 m2 yer kaplar sen ona göre yer ayarla. Sonra arkadaşlarım geliyor bakıyorum annem evimiz toplamda 10 m2 olmasına ragmen 9 m2’sini bu arkadaşlarıma ayırmış. Akşam oldu eve babam geldi diğer kardeşlerim geldi babaannem ve dedem geldi sonra bi sallantı oldu baktık ki ev başımıza yıkılıyor. Ama annem gidip 9 m2 değil de 4 m2 yer ayırsaydı o eve hepimiz sığacaktık. Ev (bellek) yönetimi de bu şekilde optimize(en verimli şekilde) etmiş veya kullanmış olacaktık. (Örnek sadece anlamlandırmak için)
Anlatımına hayran kaldım
kral bu verdiğin örnek anca db de kolon tanımlarken 3 karakter uzunluğa sahip veri için 50 karakter kolon tanımlarsan olur o da hem diski hem memory’i etkiler auto yada int kullanmanın bunla bir alakası olmaması gerekli runtime da birebir aynıdır compile ederken zaten int’e çevirir runtime da memory açısından bir fark oluşturmaz
Kanka ben anlatamadım sanırım. Varsayım yapıyorum şimdi
heh tamam bu dediğin case için doğru, ben auto yerine int yazmalısın olarak anladım öneriyi
//Arat;
public:
void SetForceAttribute(int i, BYTE bType, short sValue);
//Degistir;
public:
void SetForceAttribute (int i, BYTE bType, short sValue);
#ifdef ENABLE_CHANGE_ATTRIBUTE_LEVEL
bool ChangeAttributeLevel (BYTE index);
#endif //ENABLE_CHANGE_ATTRIBUTE_LEVEL//Arat;
else if (item->GetVnum() == 76014)
{
int aiChangeProb[ITEM_ATTRIBUTE_MAX_LEVEL] =
{
0, 10, 50, 39, 1
};
item2->ChangeAttribute(aiChangeProb);
}
//Hemen Altına ekle;
#ifdef ENABLE_CHANGE_ATTRIBUTE_LEVEL
else if (item->GetVnum() >= 71220 && item->GetVnum() <= 71226)
{
if ((item2->GetType() == ITEM_WEAPON) || (item2->GetType() == ITEM_ARMOR)) // Sadece belirli itemlerde kullanilabilir. - [MT2Dev]
{
BYTE attributeIndex = item->GetValue (0);
if (!item2->ChangeAttributeLevel (attributeIndex))
{
// Detaylandirilmis ChatPacket. - [MT2Dev]
ChatPacket (CHAT_TYPE_INFO, "%d . Efsun degistirilemez!", attributeIndex);
break; // Return false yerine direkt olarak case sonlandirmak daha mantikli. - [MT2Dev]
}
// Detaylandirilmis ChatPacket. - [MT2Dev]
ChatPacket (CHAT_TYPE_INFO, "%d . Efsun basariyla degistirildi.", attributeIndex);
// Loglama islemi. - [MT2Dev]
char buf[28];
snprintf (buf, sizeof (buf), "%u", item2->GetID());
LogManager::instance().ItemLog (this, item, "CHANGE_ATTRIBUTE_LEVEL", buf);
item->SetCount (item->GetCount()-1);
break;
}
else
{
ChatPacket (CHAT_TYPE_INFO, "Efsun degisim esyasi bu item icin kullanilamaz!");
break;
}
}
#endif //ENABLE_CHANGE_ATTRIBUTE_LEVEL//En alta ekle;
#ifdef ENABLE_CHANGE_ATTRIBUTE_LEVEL
bool CItem::ChangeAttributeLevel (BYTE index)
{
// AttributeSetIndex kontrolu. - [MT2Dev]
int nAttrSet = GetAttributeSetIndex();
if (nAttrSet < 0)
{
sys_err ("ChangeAttributeLevel: Cannot determine attribute set for item ID %u", GetID());
return false;
}
BYTE currentType = m_aAttr[index].bType;
// Eksik kontrol tamamlandi. - [MT2Dev]
if (currentType <= APPLY_NONE || currentType > MAX_APPLY_NUM)
{
sys_err ("ChangeAttributeLevel: No attribute found at index %d for item ID %u", index, GetID());
return false;
}
// Ortalama Zarar & Beceri Hasari & Bagisiklilik efsunlari gibi efsunlarda kullanilmamasi icin kontrol. - [MT2Dev]
if (currentType == APPLY_SKILL_DAMAGE_BONUS || // Beceri Hasari
currentType == APPLY_NORMAL_HIT_DAMAGE_BONUS || // Ortalama Zarar
currentType == APPLY_SKILL_DEFEND_BONUS || // Beceri Hasarina Karsi Koyma
currentType == APPLY_NORMAL_HIT_DEFEND_BONUS || // Ortalama Zarara Karsi Koyma
currentType == APPLY_IMMUNE_STUN || // Sersemlik Karsisinda Bagisiklilik
currentType == APPLY_IMMUNE_SLOW || // Yavaslama Karsisinda Bagisiklilik
currentType == APPLY_IMMUNE_FALL) // Yere Dusme Karsisinda Bagisiklilik
{
return false;
}
const TItemAttrTable& currentAttr = g_map_itemAttr[currentType];
short maxLevel = currentAttr.bMaxLevelBySet[nAttrSet];
if (maxLevel <= 0)
{
sys_err ("ChangeAttributeLevel: Invalid max level for attribute type %d in item ID %u", currentType, GetID());
return false;
}
short newLevel = number (1, maxLevel);
short newValue = currentAttr.lValues[newLevel-1];
if (newValue <= 0)
{
sys_err ("ChangeAttributeLevel: Invalid new value for attribute type %d in item ID %u", currentType, GetID());
return false;
}
m_aAttr[index].sValue = newValue;
UpdatePacket();
Save();
const char* pszIP = (GetOwner() && GetOwner()->GetDesc()) ? GetOwner()->GetDesc()->GetHostName() : "";
LogManager::instance().ItemLog (index, currentType, newValue, GetID(), "CHANGE_ATTR_LEVEL", "", pszIP, GetOriginalVnum());
return true;
}
#endif //ENABLE_CHANGE_ATTRIBUTE_LEVELitem protoda subtype'ı USE_CHANGE_ATTRIBUTE, char_item.cpp ye type kontrolü eklemeye gerek varmı da?
break kullanmak case bloğundan çıkarır doğru fakat buradan beklenen bir sonuç varsa bunu doğru işleyemez. Eğer bu fonksiyonun sonunda true varsa bu true sonucunu verecektir çünkü case den çıktıktan sonra fonksiyon içi gereksiz çalışmaya devam edecektir. return false fonksiyonun açıkca başarısız olduğunu belirtir. Eğer başarısız olmasını istediğiniz bir koşul varsa burada break değil return false en doğru kullanımdır. Böylelikle fonksiyonu burada tamamen kesmiş olursun ve buradan beklenen bir sonuç varsa oraya bu sonucu doğru göndermiş olursun.
